สักพักหนึ่งก็เกิดความไม่สงบสุขขึ้นเมื่อ "ไอ้ผอม" (น้องชายคนที่ 3 ของตระกูลแสงแก้ว ณ ตรัง) วิ่งหน้าตา "ตื่นตระหนก" ออกมาจากหลังบ้าน พร้อมกับน้ำตาที่เริ่มจะปริ่นๆ ออกมาจากเบ้า เมื่อมันวิ่งมาถึงที่ที่ผมกับไอ้สิงดิว กำลังนั่งกินอาหารกันอยู่นั้นจู่ๆไอ้ผอมก็สำรอกเสียงออกมาจากลำคอว่า "หมูกรอบอยู่ไหน ใครเห็นหมูกรอบมั้ง!?!!!!!!!!"
พลันสิ้นสุดเสียงที่สุดแสนน่ารำคาญของคุณน้องผอม น้ำตาของมันจากตอนแรกๆที่แค่ "ปริ่นๆ" อยู่ที่เบ้า ก็เริ่มที่จะ "ต่อมแตก" ออกมา ว่าแล้วมันก็ไม่ร้องเปล่า แต่มันกลับ สำรอกรอกเสียงสุดแสนน่ารำคาญออกมาอีกครั้งว่า "หมูกรอบ มีครายยยยยยยยยเห็นหมูกรอบม้างงงงงงงงง เอาแค่ 2 ชิ้นก็พอออออออออออออ!!!???!!!"
ด้วย "ความฉงน สงสัย" บวกกับ "ความฮา" ของท่าทางของ ไอ้ผอม ที่กำลังร้องไห้เหมือนกับ "เด็กถูกแย่งของเล่น" จึงทำให้พวกผม ถามคุณน้องผอมไปว่า "ไอ้ผอม? ไอ้ผอมจะเอาหมูกรอบไปทำอะไร?"
"เอาไปกินแหล่ะ ถามโง่ๆจริง" นั่นคือคำตอบของคุณน้องผอมผู้น่ารักน่ากระทืบ ที่ออกมาจากปากพร้อมกับน้ำตาที่เพิ่มปริมาณมากขึ้นเรื่อย ว่าแล้วน้องผอมก็สำรอกเสียงราวกับนักร้อง "ฮาร์ดคอร์" ออกมาอีกเป็นครั้งที่ 3 ว่า "หมูกรอบบบบบบบบบบบ หมูกรอบอยู่ที่ไหนเว้ยยยยยยยยยยยย!!!!!!!"
พร้อมเปลี่ยนท่าทีจาก เด็กอายุ 5ขวบถูกแย่งขนมมาเป็น ท่าทีของคนบ้าอายุ 20 ปี ที่เกิดอาการ "ชักดิ้นชักงอ" ราวกับเสียญาติพี่น้องทางบ้านไปยังไงยังงั้น!?!
ด้วยท่าทางของไอ้คุณน้องผอมที่เหมือนจะหนักข้อขึ้นเรื่อยๆราวกับ "คนถูกผีเข้า" จึงทำให้ ไอ้สิง ถามกลับไอ้ผอมไปว่า "ถ้าไม่ได้กินหมูกรอบ 2 ชิ้นวันนี้ ไอ้ผอมจะตายรึเปล่า?"
คุณน้องผอมซึ่งตอนนี้กำลังถูก "ผีหมูกรอบ" เข้าสิง พยักหน้าที่เปื้อนน้ำตา ก่อนจะตอบว่า "เออ ถ้าไม่ได้กินวันนี้ ต้องตายแน่"
คำตอบของคุณน้องผอม ผู้ซึ่ง "หลงไหล" ใน "เกมส์ออนไลน์" ทุกชนิด เรียกเสียงหัวเราะ กร๊ากใหญ่ออกจากปากของผม และ ไอ้สิง ได้เป็นอย่างดี เพราะทันทีที่สิ้นสุดเสียงของคำตอบของไอ้ผอม ผมกับไสงก็หัวเราะกันฟันแทบจะหลุดออกจากปาก ด้วยข้อกล่าวหาที่ว่า "มีเด็กกำลังจะตายเพราะไม่ได้ แด๊กส์ หมูกรอบเพียงแค่ 2 ชิ้น"
จริงๆ ด้วยท่าทางที่น่า "สงสาร" ของน้องผอม พวกผมในตอนนั้นก็ไม่อยากจะหัวเราะมันสักเท่าไหร่หรอกนะครับ แต่ด้วย "เหตุผล" ของคุณน้องแกมันค่อนข้างจะ "ปัญญาอ่อนเกินเหตุ" ไปหน่อย เลยทำให้มันอดที่จะหัวเราะไม่ไหวน่ะครับ
คือเกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ผมก็เพิ่งเคยเห็นนี่ล่ะครับ เด็กที่หากไม่ได้ กระดกหมูกรอบผ่านลำคอแล้วจะต้องชักแด่วๆ ตายจากโลกนี้ไปน่ะ
แหม....ผมอยากจะไปแจ้ง อย. (อาหารและยา) จังเลยนะครับว่า ให้บรรจุ "หมูกรอบ" เป็นหนึ่งในสิ่งเสพติดที่สามารถ "คร่า" ชีวิตของผู้ที่เสพติดมันได้เช่นกัน เพราะดูจากสภาพของน้องผมในตอนนั้น มันไม่แตกต่างจาก "คนลงแดง" สักเท่าไหร่เลยครับ
แต่ที่มันฮายิ่งกว่าคือ สิ่งที่มันกำลังลงแดงคือ "หมูกรอบ" น่ะสิครับ ฮาฮา
เข้าเรื่องต่อดีกว่าครับ......ว่าแล้วคุณน้องผอมก็ยังคงร้องไห้หน้าแดงก่ำ และ "ไล่ล่าตามหา" หมูกรอบ่อไปอย่างไม่ละ "ความพยายาม" ราวกับ หมูกรอบมันมีค่า มหาศาล จึงทำให้ผมและไอ้สิง ตั้งชื่อใหม่ให้กับไอ้ผอม....
ชื่อใหม่ของมัน ไฉไล เท่ และ ฟังดูเข้าท่ากว่าชื่อ "ผอม" เยอะเลยครับ เพราะผมและไอ้สิงตั้งชื่อใหม่ให้มันว่า "นักสู้พันธุ์หมูกรอบ"
นักสู้พันธุ์หมูกรอบ ที่เกิดจากการไปกิน "หมูกรอบลงอาคม" จึงทำให้มีพลังวิเศษ ที่จะใช้ต่อกรกับ"เหล่าร้าย" ที่จะมาโกงกินราคาชื้อขาย "สุกร" ของชาวไร่ชาวสวน และเมื่อใดที่พลังหมด นักสู้พันธุ์หมูกรอบ หรือ "ไอ้บักผอม" ก็ต้องรีบหาหมูกรอบมายัดเข้าปากให้ทันการณ์ก่อนที่จะสายไป เพราะเมื่อมันสายเกินไป อาจะทำให้นักสู้พันธุ์หมูกรอบหมด "พลังและสิ้นใจ" ไปในท้ายที่สุด
และที่สำคัญสิ่งที่ขาดให้ได้เลยในการ "ต่อกร" กับพวกเหล่าร้ายคือ "ท่าไม้ตายทีเด็ด" ของไอ้บักผอม นั่นคือท่า "หมัดเขวี้ยงหมูกรอบ" ที่เอาไว้พิชิตศตรูในทุก "สมรภูมิ" ฮ่าฮ่าฮ่า
ระหว่างที่ผมกับไอ้สิงกำลัง "จินตนาการ" ถึงนักสู้พันธุ์หมูกรอบอยู่เพลินๆ จู่ๆ ไอ้กิว (หลานชายคนที่ 1 ของตระกลูแสงแก้ว ณ ตรัง) ก็เดินออกมาจากห้อง ปรี่ตรงเข้ามาหาไอ้ผอมแล้วเอ่ยถามว่า "ไหนอ่ะ หมูกรอบ 2ชิ้นของพี่"
อ้าว ไอ้ชิปหาย หรือว่าไอ้น้องกิวก็เป็นอีกคนที่เป็น "นักสู้พันธุ์หมูกรอบ!!!!!????!!!!!!"
ก่อนที่พวกผมจะมาสืบทราบภายหลังว่า ไอ้น้องกิวให้ไอ้ผอมหาหมูกรอบไปไอ้ 2 ชิ้น เพื่อแลกกับการเข้าไปเล่นในห้องของน้องกิวซึ่งถือเป็น "สวรรค์" ของเด็กเล็กๆ เพราะมันถือเป็น "แหล่งซ่องสุม" ที่มีทั้งของเล่น โทรทัศน์ เกมส์ และอีกต่างๆมากมาย ที่เด็กๆพึงจะอยากเล่น นั่นจึงทำให้ไอ้ผอม ตามหา "หมูกรอบ 2 ชิ้น" แบบ "พลิกแผ่นดิน" เพื่อแลกกับตั๋วเข้าห้องของน้องกิว!!!
สุดท้ายไอ้ผอมหาหมูกรอบเจอมั๊ย? ได้เข้าห้องน้องกิวหรือเปล่า? หรือเป็นยังไงกันต่อ ผมกับไอ้สิงก็ไมอาจจะรับรู้ได้นะครับเพราะพวกผม "ช็อค" ในความ "ไร้สาระ" ของน้องๆ ตัวเองกันอยู่
เฮ้อ~อ คิดไปคิดมามันก็ฮานะครับ ผู้อ่านอาจจะไม่ฮา แต่ผมกับไอ้สิงที่อยู่ในเหตการณ์ขอยอมรับตามตรงว่าตอนนั้น ฮามากๆ
และจนถึงตอนนี้ผมและไอ้สิงก็ยังคงเรียกไอ้ผอมด้วยฉายาใหม่ที่ผมกับไอ้สิงตั้งให้มันเองนั่นคือ
"นักสู้พันธุ์หมูกรอบ"
อย่างนี้นี่เองงงงง :)
ตอบลบสนุกกกกกกกก
ตอบลบ