วันศุกร์ที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2554

ขนาดนั้นสำคัญมากไหม!?!

   
     เนื่องจากบทความของวันก่อนผมได้เขียนเกี่ยวกับ วันที่ 1 มิถุนายน ซึ่งถือเป็นวัน "นมแห่งชาติ" แล้วมันรู้สึกตะหงิดๆและกระตุก "ต่อมแห่งการเรียนรู้" ของผมซะเหลือเกิน มาวันนี้ผมจึงอยากจะทำอะไรที่มันเหมือนกับเป็นการระบายออกทางอารมส์ในแบบที่เป็นผมสักกะหน่อย

     ว่าแล้ววันนี้ผมจะมาเขียนถึงเรื่อง "หน้าอก" ดีกว่าครับ

     หน้าอกที่จะพูดถึงในที่นี้หมายถึง "นม" นั่นแหล่ะครับ แต่อยากจะบอกไว้ก่อนนะครับว่า ถึงจะพูดถึงหน้าอกซึ่งมันต้องชัวร์อยู่แล้วว่าเป็นหน้าอกผู้หญิง แต่ผมไม่ได้ทะลึ่งอะไรเลยจริงๆนะครับ

     เอ่อ....อาจจะทะลึ่งมั้งเล็กน้อย แต่มันก็เป็นมุมมองความจริงของผู้ชายที่มีต่อคุณผู้หญิงทั้งหลายนะครับ เพราะอย่างนั้น หากผู้อ่านท่านใดที่เป็นผู้หญิงไม่ "กระเดะ" จนเกินไป ผมคิดว่าบทความนี้จะไม่มีอะไรที่เรียกว่า "บัดซบ" แน่นอนครับ ฮ่าฮ่า

     โดยเฉพาะวันนี้ผมจะมาพูดถึงเรื่อง "ขนาดของหน้าอกและความมั่นใจของผู็หญิง"

     แต่....ขอไว้ซึ่งความเป็นตัวผมซึ่งนั่นก็คือเรื่อง "ทะลึ่ง" สักเล็กน้อยก็แล้วกันนะครับ

     ถ้าหากจะหากถึง "อวัยวะ" ที่ดึงดูดผู้ชายมากที่สุดในเรือนร่างของผู้หญิง ผมเชื่อว่าร้อยล่ะแปดสิบ ต้องบอกว่าเป็น "นม" (ในบทความนี้ผมขออณุญาติกล่าวถึงหน้าอกว่าเป็น นม นะครับ) อย่างแน่นอน

     มันเป็นอย่างนั้นแน่นอนอยู่แล้ว ผมรู้ได้โดยแบบไม่ต้องไปถามพวก "กูรูและกูรู้" เลยสักนิด เพราะโดยสันดานผมเอง ผมก็เป็นคนแบบนั้น (อ้่าว...เฮ้ย)

     นมถือเป็นตัวแทนที่จะบ่งบอก "ความเป็นตัวตน" และ "แบ่งแยก" ระหว่างผู้ชายกับผู้หญิงออกด้วยกันอย่างสิ้นเชิงที่สุด เพราะแบบนั้นจึงถือว่า "นม" ถือเป็นตัวแสดงความเป็นผู้หญิงมากกว่าอวัยวะอื่นๆ

     อันที่จริงมีอวัยวะที่บ่งบอกถึงความเป็นผู้หญิงได้ดีมากกว่า นม ด้วยซ้ำ แต่ "เก้าสิบเก้าเปอร์เซ็น" ของคนปรกติทั่วไปเขาไม่ค่อย "อณุญาติ" ให้อวัยวะส่วนนั้นออกมาสูดอากาศภายนอกสักเท่าไหร่น่ะสิครับ ส่วนอีก "หนึ่งเปอร์เซ็น" ที่เหลือก็มักจะโชว์เฉพาะในแผ่น CD เท่านั้นน่ะซี่ ....ฮ่าฮ่า

     และเนื่องจากเป็นสิ่งที่บ่งบอก "ความเป็นผู้หญิง" มากที่สุดเพราะแบบนั้นมันจึงทำให้นมเป็นที่ดึงดูดสายตาของผู้ชาย (แท้) มากที่สุดด้วยเช่นกันนะครับ

     ทั้งๆที่เป็นแบบนั้นแท้ๆ แต่ไหงสาวๆกับ "อาย" และ "ไม่ค่อยพอใจ" สักเท่าไหร่เวลาที่ถูกผู้ชายจ้องมองนมด้วยก็ไม่ทราบ เข้าใจครับว่าบางทีการจ้องมองที่ หน้าอก มากเกินไปแบบเอาเป็นเอาตาย มันจะส่อให้สาวๆมองเราว่าเป็นพวกชอบออก "กามลังกาย" ซึ่งถือเป็น "นิสัยที่โครตจะน่าเกลียด" ก็เป็นได้ แต่โปรดเข้าใจอีกเหมือนกันนะครับว่า การที่เรา "จ้องนม" นั้นถือเป็น "สัณชาตญาณ" ของผู้ชายทุกตัวมาตั้งแต่กำเนิด เพราะงั้นหากเราแค่จ้อง โดยที่ไม่ได้ส่อถึงอะไรมากมายในทางที่ผิด สาวๆก็คงไม่ต้องเขินอายอะไรกันมากมายหรอกคร๊า~~~บ

     เพราะสำหรับหนุ่มๆบางคนแค่ได้ "เหลือบมอง" นมคุณเท่านั้นก็พอแล้วล่ะครับ เพราะแบบนี้รึเปล่าผมก็ไม่ทราบนะครับ แต่ (ผมเดาเอาเองนะว่า) คนที่ไม่ชอบ "โชว์ของ" แต่งตัวมิดชิดเกินเหตุด้วยเสื้อผ้าตัวใหญ่ๆ ดูทะเล่อทะล่า อาจจะทำให้เป็นเหมือนผู้หญิงที่ดูเสีย "บุคลิค" และดูกลายเป็นคน "ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง" ไปเลย

     และผู้หญิงที่เสียบุคลิคและไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองก็มักจะทำไรได้ "ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน" สักเท่าไำหร่นะครับ เคยลองสังเกตกันมั้งมั๊ยครับ?

     ผมไม่ได้เขียนเพราะอยากให้ผู้หญิงที่มาอ่านบทความนี้ได้อ่านแล้ว อยากจะเดิน "โชว์ของ" กันทั่วตลาดนะครับ (จริงๆก็อยาก) แต่แค่อยากจะบอกว่า "มั่นใจในตัวเอง" เถอะครับ แม่ให้มาเท่าไหร่คุณก็ต้องมั่นใจกับนมของคุณเอง ถึงชายทั่ว "สยามประเทศ" นี้จะดูกันให้ตายหรือจ้องกันจนตาแฉะยังไงก็ไม่มีวัน "หยิบ" นมคุณออกมาได้หรอกครับ

     ทางที่ดีควรจะหันมาคิดว่า ทำยังไงเหล่าผู้หญิงถึงจะโชว์ของในแบบไม่โป๊เกินไปดีกว่านะครับ

     ...................

     ทีนี้พอผู้หญิงกล้าโชว์ขึ้นมาหน่อยมันก็ยังมีปัญหาอีกข้อตามมาอยู่ดีนั่นแหล่ะครับ

     นั่นคือ ผู้หญิงที่มี "หน้าอกเล็ก" มักจะไม่ค่อยมีความมั่นใจในตัวเอง ถึงจะโชว์ยังไงก็เสียเปรียบคนที่มี "ลูกของ" ใหญ่กว่าอยู่ดี

     กรุณาอย่าคิดแบบนั้นนะครับ ถึงพวกเราเหล่าผุ้ชายจะชอบผู้หญิงที่มีขนาดของนมที่เทียบเคียง "ลูกมะพร้าว" แต่ไม่ได้หมายความว่า พวกคุณเหล่าผู้หญิงที่มีหน้าอกขนาดแค่ "ลูกมะนาว" จะไม่เป็นที่สนใจของพวกเรานะครับ


     คือ..นมขนาดไหนก็เอามาเถอะครับ   พวกเราผู้ชาย ดูหมดแหล่ะ ขนาดไหนก็ไม่เกี่ยง!?!

     ผมเคยมีเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งที่ "แอบรัก" รุ่นพี่สมัยเรียนด้วยกัน และทั้งๆที่หน่าตาเพื่อนผมคนนี้ก็จัดอยู่ในประเภท "เอานะ" แต่หล่อนกลับไม่กล้าเข้าไปคุยกับชายที่เธอหลงปลื้มซะอย่างนั้น

     โดยที่หล่อนให้เหตุผลกับผมว่า "ก็นมกรูมันไม่ใหญ่นี่หว่า!!??!!"

     แหม....อยากจะหัวเราะให้กับเพื่อนผมคนนี้ในข้อหา "ดูถูกตัวเอง" เกินความจำเป็นจริงๆเลยนะครับ

     ผมไม่รู้นะครับว่ามีผู้หญิงคนที่ที่มีความคิดว่า นมเล็กทำให้ตัวเองขาดความั่นใจ อยู่ในโลกนี้อีกรึเปล่า แต่ขอบอกตามตรงนะครับว่า สำหรับผมแล้ว เรื่องแบบนั้นมันไม่ได้เกียวกันเลยครับ ยิ่งถ้าเป็นสำหรับความรักแล้ว สุดท้ายคนเราไม่ได้มองกันที่นมนะครับ แต่มองอะไรที่มันอยู่ลึกลงไปกว่า นม ซึ่งมันอยู่ใต้ "นมด้านซ้าย" ของคุณ นั่นก็คือหัวใจครับ

     จริงอยู่ที่ว่า "การสร้างความประทับใจครั้งแรกในการพบเจอ" ถือเป็นสิ่งสำคัญในหลายๆเรื่องของชีวิตคุณและหน้าอกก็สามารถช่วยให้คุณสร้างประทับใจดีๆนั่นได้ในหลายๆเรื่อง แต่การที่คุณมีหน้าอกหน้าใจเล็กเกินไปจนไม่น่าให้อภัย มันไม่ได้ทำให้คุณดูด้อยไปกว่าคนที่มี "หน้าอกใหญ่ๆ" เลยนะครับ

     หากคุณกล้าแสดงออกและมีความมั่นใจ ต่อให้คุณจะมี "นมขนาดไหน" มันก็ไม่ถือเป็นอุปสรรคสำคัญที่จะมาขัดขวางคุณไม่ให้คุณประสบความสำเร็จไม่ว่าจะในเรื่องอะไรก็ตาม

     ในทางกลับกัน บางครั้งด้วยขนาด "นมที่ใหญ่จนเกินไป" ก็ไม่ได้หมายความสาวๆจะมีความมั่นใจเพิ่มมากขึ้่นตามขนาดนะครับ ถ้าหากมันใหญ่เกินจนเป็นที่สะดุดตาแล้วล่ะก็ มันก็อาจจะสร้างความไม่มั่นใจให้กับ "เจ้าของ" เหมือนกันครับ

     ก็เวลาคุณจะทำอะไร จะคุยกับใคร จะไปทางไหนก็แล้วแต่ การมีหน้าอกใหญ่เกินความจำเป็นจะทำให้ตกเป็นเป้าสายตาของผู้คนรอบข้างได้ง่ายๆ ผู้ชายจะมองผู้หญิงหน้าอกใหญ่ในเชิง "ลามก" ส่วนผู้หญิงด้วยกันเองก็จะมองในเชิง "ซุบซิบนินทา" และ "วิภาควิจารณ์" ประมาณว่า "แมร่ง...อีนี่ทำนมมาชัวร์"

     เพราะแบบนั้นผมคิด (เอาเองอีกแล้ว) ว่าการมีนมในระดับที่ "พอดี" และ "สมส่วน" กับร่างกายของตัวเองจึงจะเป็นการดีที่สุด

     ไม่ใช่มีรูปร่าง "สูงใหญ่กำยำ" แต่มีนมราวกับ "ลูกละมุด" หรือว่า ตัวเล็กบอบบางแต่ดันมีนมเทียบเคียง "ลูกกมะพร้าว" ดั่งคำที่กล่าวไว้ว่า "หน้าตาเด็กประถมฯ แต่มีนมขนาดเด็กมหาลัยฯ"  แบบนั้นก็ไม่ไหวครับ

     แบบที่เป็น "ธรรมชาติ" แม่ให้มาที่สุดนั่นแหล่ะครับดีแล้ว เพราะถ้าหากวันหนึ่งสาวๆเกิดอยากจะมีขนาด "นม" ที่ใหญ่ขึ้นกว่าปรกติ พวกคุณก็สามารถใส่ "เสื้อผ้า" หรือ "ชุดชั้นใน" ที่มันช่วย "อัฟขนาดนม" เพื่อให้มันดูใหญ่ขึ้นมาได้เช่นกันครับ

     ส่วนสาวๆพวกที่อัฟขนาด "หลอกตา" ชาวบ้านชาวช่องเขาเป็นประจำทุกวี่ทุกวันอยู่แล้ว ทีนี้...สมมุติว่าพอถึงวันหนึ่งเกิดแฟนมาขอ "มีอะไร" กับเจ้าหล่อน ขอบอกไว้ ณ ตรงนี้เลยนะครับว่า อย่าไป "กังวล" หรือ "กลัว" หรอกนะครับ ว่าเวลาคุณ "ปลด" อาภรออกหมดแล้วและฝ่ายชายเห็น "ขนาดที่แท้จริง" ที่ปราศจากเครื่องทรงที่ช่วยอัฟขนาดต่างๆให้ นม ขยายขึ้น แล้วผู้ชายจะด่าหรือล้อเลียนคุณน่ะ

     เพราะถ้าถึงเวลานั้นจริงๆแล้วล่ะก็ เชื่อผมเห๊~~~อะ ....ร้อยทั้งร้อย ผู้ชายมันไม่จ้อง "นม" คุณหรอกคร๊า~~~บ ฮ่าฮ่า

    ฉะนั้นและฉะนี้โดยส่วนตัวผมเอง ผมจึงคิดว่า การที่มีหน้าอกขนาดเล็กเกินไปมันไม่ใช่ปัญหาใหญ่หรอกครับ   ปัญหามันอยู่ที่ว่า เหล่าผู้หญิงทั้งหลายแหล่จะทำยังไงเพื่อให้ตัวเองไม่ "โป๊" จนเกินไปและไม่ "มิดชิด" จนดูตกยุคตกสมัยเหมือน "ยายเพิ๊ง"

    อย่างที่บอกตอนต้นบทความนั่นแหล่ะครับ.........หน้าอกถือเป็น "ตัวแทน" และบ่งบอกถึงความ"เป็นตัวตนของผู้หญิง" เพราะแบบนั้น การที่ผู้หญิงปกปิดมากเกินไป บางทีมันอาจจะหมายถึงการปกปิดความเป็นตัวตนของคุณด้วยเช่นกัน

     ในขณะที่หาก "เปิดเผยจนหมดเปลือก" ก็อาจจะทำให้คุณกลายเป็นผู้หญิงที่ดูไม่น่า "ค้นหา" สักเท่าไหร่

     หากคุณโชว์แล้วผู้ชายมันจะจ้องก็ปล่อยมันไปเถอะครับ  ถือซะว่า "ทำบุญ" เป็น "อาหารตา" ให้ผู้ชายไปก็แล้วกัน

     และเช่นเดียวกัน หากผู้หญิงท่านไหนที่มีแฟนที่ชอบจ้องอวัยวะที่เรียกกกันง่ายๆว่า "นม" ของผู้หญิงคนอื่น อย่างเพิ่งหึงและโมโหนะครับ

   

อย่างน้อยก็ขอให้คิดว่า "ดีกว่าปล่อยให้มันไปจ้องบั้นท้ายของหนุ่มๆคนอื่นก็แล้วกัน!?!"







1 ความคิดเห็น:

  1. เชื่อค่ะว่าไม่ว่าจะ เล็ก จะจิ๋ว หรือมหึมา ผู้ชายก็มอง
    เราเข้าใจว่าผู้หญิิงเราทุกคนนั่นล่ะ เวลาแต่องค์เปิดนั่นนิด แหวกหน่อยก็เพราะอยากให้เพศตรงข้ามได้ชื่นชมอ่ะแหละ
    แต่เราขอบอกถึงผู้ชายบางท่าน ขอให้มองพวกเราอย่างมีศิิลปะนิดนึงได้ป่ะ
    ไม่ใช่มองจ้องอวัยวะแบบไม่วางตาเลย จนเรารู้สึกว่าเหมือนโดนคุกคามเกินไป
    (อันนี้เจอกับคนที่ทำงาน ชอบมองเพื่อนสาว บางทีเราก็เจอ แต่เราจะจ้องกลับ ถามว่าพี่มีอะไรรึเปล่า เห็นมองเหลือเกิน แกก็จะหันกลับไป) แต่ก็แก้ไม่หายหรอก ก็ต้องคอยหันหนีเองอ่ะ

    ตอบลบ