ผมขอยอมรับอย่าง "หมดมุกไม่มีหมกเม็ด" เลยว่า ผมค่อนค่อนข้างจะเป็นคนมองโลกใน "แง่บวก"
ไม่รู้เพราะเหตผลแบบนี้รึเปล่าถึงทำให้ผมชอบที่จะ "ยิ้ม" อยู่เสมอๆ โดยไม่เลือก "เวลาและสถานที่"
ผมมักจะ "ยิ้ม" ทุกครั้งที่เจอกับ "ปัญหา" ไม่ว่ามันจะเป็นปัญหาที่มีความรุนแรงระดับ "ล้างโครต" หรือแค่ปัญหา "จุ๋มจิ๋ม" แบบ chill chill แต่ว่่าทุกครั้งที่มันผ่านเข้ามาในชีวิตผม มันก็เหมือนกับเราเลือกไม่ได้ที่จะ "ผลักส่ง" มันออกไปแบบไม่ต้องแก้ไขตัว "ปัญหา" ว่าแล้วสิ่งที่ผมมักจะคิดอยู่เสมอๆตอนเจอปัญหาก็คือ "ไงๆมันก็ต้องเจออยู่แล้ว...จะเครียดไปทำไม?"
ผมมักจะ "ยิ้ม" ทุกครั้งที่เปิดกระเป๋าแล้วเห็นว่า "ในกระเป๋าผมมันไม่เหลือเงินให้ถลุงเลยสักบาทเดียว" ราวกับว่่าผมเหมือนคนบ้า แต่ว่าทุกครั้งที่มันเกิดเหตการณ์อย่างนี้ มันก็เหมือนกับการที่เราได้พิสูจน์ตัวเองว่าเราจะ "สามารถอดทน" ต่อสถานการณ์เลวร้ายเช่นนี้ได้รึเปล่า และที่สำคัญ เงินทุกบาททุกสตางค์จากกระเป๋าของเรา หากมันจะ "มีหรือหมด" มันก็เพราะตัวเรากระทำ เพราะแบบนั้นสู้ "ยิ้มให้กับมันดีกว่าที่จะมาตีหน้านั่งเศร้าราวกับหมาเหงา"
ผมมักจะ "ยิ้ม" ทุกครั้งที่หัวหน้า "ด่าทอหรือกล่าวหาว่าร้าย" ผมในที่ทำงาน เพื่อนร่วมงานบางคนยังเคยคิดว่าผมเป็น "คนประสาท" โดนหัวหน้าด่าแล้วทำท่าทางสบายใจ แต่ว่าทุกครั้งที่หัวหน้ากระทำอย่างนี้กับผม ผมกลับคิดว่า มันก็เหมือนกับการ "ลดแรงกดดันให้กับตัวเอง" เพราะผมคิดว่าถ้าหากหัวหน้า "กล่าวชมกล่าวยกยอปอปั้น" เรามากเกินไปมันอาจจะสร้างแรงกดดันให้กับตัวเราเอง และหากบางทีเราได้เป็น "คนสนิท" ของหัวหน้าเราแล้ว การจะทำอะไรมันย่อมเป็น "ขี้ปาก" ของเพื่อนร่วมงานซะเปล่าๆ
ผมมักจะ "ยิ้ม" ทุกครั้งที่ผม "ไม่สบาย" หัวเราะทั้งที่ร่างกายไม่ไหว แต่ "จิตใจ" ของผมมันยังพร้อมที่จะสู้กับโรคร้ายที่ผ่านเข้ามาในชีวิต และถึงแม้บางทีอาการมันอาจจะ "ทรุด" หนัก แต่ว่าทุกครั้งที่ผมเป็นโรคร้ายผมมักจะคิดว่า "ผมได้ลาพักร้อนและนอนหลับเต็มที่" หลังจากที่ชีวิตตอนมีร่างกาย "แข็งแรงปกติ" ไม่เคยได้ทำเลยสักครั้ง
ผมมักจะ "ยิ้ม" ทุกครั้งที่ผมถูกเพื่อนร่วมงาน "เอารักเอาเปรียบ" บางครั้งของการทำงานคนทุกคนต้องเคยเจอการเอารักเอาเปรียบและ "กินแรง" ของเพื่อนร่วมงานและมันก็เกิดขึ้นทุกครั้งๆที่ผมได้ทำงานแต่ว่าทุกครั้งที่ผมถูกเพื่อนร่วมงานกินแรง แต่ว่าทุกครั้งที่เพื่อนร่วมงานกระทำเช่นนี้ผมมักจะคิดอยู่เสมอว่ามันเหมือนเป็นการที่เราได้ "พิสูจน์" ตัวเองว่าเรามีความสามารถเหหนือกว่าคนอื่นๆ และพร้อมที่จะทำงานทุกๆอย่างโดยไม่ปริปากบ่น ซึ่งนั่นถือเป็น "คุณสมบัติที่ดี" ที่มนุษย์คนทำงานทุกคนพึงจะต้่องมี
ผมมักจะ "ยิ้ม" ทุกครั้งที่ผมมีปัญหาทะเลาะกับ "แฟนสาว" (ตอนที่ยังมีแฟนอยู่) แม้บางครั้งปัญหาเหล่านั้นมันอาจจะดู "ปัญญาอ่อน" เกินไปกว่าที่จะมานั่งทะเลาะกันให้เสีย "ความรู้สึก" แต่ว่าทุกครั้งที่ทะเลาะกันผมมักจะคิดอยู่เสมอว่าอย่างน้อยที่สุดเราก็ยังมี "คนรักและคนรู้ใจ" คอยที่จะอยู่ข้างๆเราตลอดถึงแม้ว่าบางทีเราอาจจะมีปัญหากัยบ้าง แต่ผมมักจะหวนคิดถึง "สิ่งดีๆของเธอ" ที่มันย่อมมีมากกว่า "สิ่งไม่ดี" อยู่แล้ว เและเมื่อคิดได้เช่นนั้นผมก็รู้สึกว่าตัวเองมี "ความสุข" ที่สุดแล้ว
ผมมักจะ "ยิ้ม" ทุกครัง้ที่ผม "เสียใจ" กับบางสิ่งบางเหตการณ์ที่เกิดขึ้นกลับผม ถึงแม้ว่าจะเสียใจมากแค่ไหนแต่ทุกครั้งที่เกิดเหตการณ์อย่างนี้ขึ้นผมมักจะคิดเสมอๆว่า การหัวเราะและยิ้มให้กับสิ่งนั้นมันจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น หรืออย่างน้อยที่สุกการที่เราทำหน้า "เบิกบาน" นั้นมันก็จะทำให้คนรอบข้าง มีความสุขที่จะได้อยู่ใกล้ๆเรา และหากคนรอบข้างของเรามีความสุขแล้ว มันก็เป็นเรื่องที่ไม่ยากหากเราจะมีความสุขตามคนเหล่านั้นไปด้วย
ทุกวันนี้ผมยังคง "ยิ้ม" ให้กับ "ทุกเรื่องและทุกๆคน" ที่ผ่านมาในชีวิตของผม หลายๆคนอาจจะมองว่าผมบ้า แต่จริงๆแล้วผมอยากจจะบอกจากใจจริงว่าผมไม่ได้บ้าเพียงแต่ผมเป็นคนมองโลกในแง่บวกและแง่ดีเสมอมา (ถึงแม้ว่าบางทีมันจะดูเหมือนบ้าจริงๆก็ตามที)
เคยคิดมั๊ยครับว่า คนบางคน "ยิ้มและหัวเราะ" ยากซะเหลือเกิน การจะทำให้คนเหล่านั้นหัวเราะสักครั้งหนึ่งเพียงแค่เอารายการ "ชิงร้อยชิงล้านซันซายน์ เดย์" มาเปิดให้ดูอาจจะไม่เป็นผล ซึ่งผมไม่รู้เหมือนกันว่าการยิ้มออกมาหนึ่งทีสำหรับพวกเขาเหล่านั้นมันเป็นการยากเกินที่จะกระทำรึเปล่า? แต่เคยสังเกตมั๊ยว่าคนที่แทบจะไม่มีรอบยิ้มเปื้อนบนใบหน้าเลยนั้นมักจะเป็นคน "มีความเก็บกดและเครียด" สูง และผลของการวิจัยบางที่ก็ยังสรุปได้ว่า "การยิ้มและหัวเราะเป็นการระบายออกของเครียดเครียดที่ดีที่สุด
เพราะแบบนั้น การทำหน้า "เคร่งขรึม" อาจจะทำให้คุณดู "ดื๊อ สวย ดุ หล่อ เท่" ขึ้นมาในสายตาของคุณและใครอีกหลายๆคน แต่มันอาจจะส่งผลเสียต่อสุขภาพจิตใจโดยตรงกับคุณเองและคนรอบๆข้างเช่นกัน เพราะงั้น ยิ้มไว้เถอะครับ ยิ้มให้เยอะๆ (อาจจะไม่ต้องเท่าผมก็ได้)
บางสิ่งบางอย่างหลายชีวิตอาจจะประเดประดังเข้ามาหาคุณจนคุณ "ปรับตัวและรับมือ" กับมันไม่ทัน แต่ยังไงซะมันก็ย่อมมีทางออกของมัน และการจะไปถึงทางออกนั้นมันอาจจะง่ายดายขึ้นหากเพียงแค่คุณ
ผมมักจะ "ยิ้ม" ทุกครั้งที่ผมถูกเพื่อนร่วมงาน "เอารักเอาเปรียบ" บางครั้งของการทำงานคนทุกคนต้องเคยเจอการเอารักเอาเปรียบและ "กินแรง" ของเพื่อนร่วมงานและมันก็เกิดขึ้นทุกครั้งๆที่ผมได้ทำงานแต่ว่าทุกครั้งที่ผมถูกเพื่อนร่วมงานกินแรง แต่ว่าทุกครั้งที่เพื่อนร่วมงานกระทำเช่นนี้ผมมักจะคิดอยู่เสมอว่ามันเหมือนเป็นการที่เราได้ "พิสูจน์" ตัวเองว่าเรามีความสามารถเหหนือกว่าคนอื่นๆ และพร้อมที่จะทำงานทุกๆอย่างโดยไม่ปริปากบ่น ซึ่งนั่นถือเป็น "คุณสมบัติที่ดี" ที่มนุษย์คนทำงานทุกคนพึงจะต้่องมี
ผมมักจะ "ยิ้ม" ทุกครั้งที่ผมมีปัญหาทะเลาะกับ "แฟนสาว" (ตอนที่ยังมีแฟนอยู่) แม้บางครั้งปัญหาเหล่านั้นมันอาจจะดู "ปัญญาอ่อน" เกินไปกว่าที่จะมานั่งทะเลาะกันให้เสีย "ความรู้สึก" แต่ว่าทุกครั้งที่ทะเลาะกันผมมักจะคิดอยู่เสมอว่าอย่างน้อยที่สุดเราก็ยังมี "คนรักและคนรู้ใจ" คอยที่จะอยู่ข้างๆเราตลอดถึงแม้ว่าบางทีเราอาจจะมีปัญหากัยบ้าง แต่ผมมักจะหวนคิดถึง "สิ่งดีๆของเธอ" ที่มันย่อมมีมากกว่า "สิ่งไม่ดี" อยู่แล้ว เและเมื่อคิดได้เช่นนั้นผมก็รู้สึกว่าตัวเองมี "ความสุข" ที่สุดแล้ว
ผมมักจะ "ยิ้ม" ทุกครัง้ที่ผม "เสียใจ" กับบางสิ่งบางเหตการณ์ที่เกิดขึ้นกลับผม ถึงแม้ว่าจะเสียใจมากแค่ไหนแต่ทุกครั้งที่เกิดเหตการณ์อย่างนี้ขึ้นผมมักจะคิดเสมอๆว่า การหัวเราะและยิ้มให้กับสิ่งนั้นมันจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น หรืออย่างน้อยที่สุกการที่เราทำหน้า "เบิกบาน" นั้นมันก็จะทำให้คนรอบข้าง มีความสุขที่จะได้อยู่ใกล้ๆเรา และหากคนรอบข้างของเรามีความสุขแล้ว มันก็เป็นเรื่องที่ไม่ยากหากเราจะมีความสุขตามคนเหล่านั้นไปด้วย
ทุกวันนี้ผมยังคง "ยิ้ม" ให้กับ "ทุกเรื่องและทุกๆคน" ที่ผ่านมาในชีวิตของผม หลายๆคนอาจจะมองว่าผมบ้า แต่จริงๆแล้วผมอยากจจะบอกจากใจจริงว่าผมไม่ได้บ้าเพียงแต่ผมเป็นคนมองโลกในแง่บวกและแง่ดีเสมอมา (ถึงแม้ว่าบางทีมันจะดูเหมือนบ้าจริงๆก็ตามที)
เคยคิดมั๊ยครับว่า คนบางคน "ยิ้มและหัวเราะ" ยากซะเหลือเกิน การจะทำให้คนเหล่านั้นหัวเราะสักครั้งหนึ่งเพียงแค่เอารายการ "ชิงร้อยชิงล้านซันซายน์ เดย์" มาเปิดให้ดูอาจจะไม่เป็นผล ซึ่งผมไม่รู้เหมือนกันว่าการยิ้มออกมาหนึ่งทีสำหรับพวกเขาเหล่านั้นมันเป็นการยากเกินที่จะกระทำรึเปล่า? แต่เคยสังเกตมั๊ยว่าคนที่แทบจะไม่มีรอบยิ้มเปื้อนบนใบหน้าเลยนั้นมักจะเป็นคน "มีความเก็บกดและเครียด" สูง และผลของการวิจัยบางที่ก็ยังสรุปได้ว่า "การยิ้มและหัวเราะเป็นการระบายออกของเครียดเครียดที่ดีที่สุด
เพราะแบบนั้น การทำหน้า "เคร่งขรึม" อาจจะทำให้คุณดู "ดื๊อ สวย ดุ หล่อ เท่" ขึ้นมาในสายตาของคุณและใครอีกหลายๆคน แต่มันอาจจะส่งผลเสียต่อสุขภาพจิตใจโดยตรงกับคุณเองและคนรอบๆข้างเช่นกัน เพราะงั้น ยิ้มไว้เถอะครับ ยิ้มให้เยอะๆ (อาจจะไม่ต้องเท่าผมก็ได้)
บางสิ่งบางอย่างหลายชีวิตอาจจะประเดประดังเข้ามาหาคุณจนคุณ "ปรับตัวและรับมือ" กับมันไม่ทัน แต่ยังไงซะมันก็ย่อมมีทางออกของมัน และการจะไปถึงทางออกนั้นมันอาจจะง่ายดายขึ้นหากเพียงแค่คุณ
"ยิ้ม......ให้กับมัน"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น