วันอังคารที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

สักวันเธอคงจะรู้สึก

     ไม่เคยคิดเลยนะครับว่าคนเราจะเป้นได้ถึงขนาดนนี้ ผมเคยมีความรัก และตอนนี้ก็กำลังมีความรัก แต่เหตไฉน อันใดเลยผมไม่รู้ ความรักของผมกำลังจะจืดจางลงทั้งๆที่ เรา 2 คนก็เป็นเหมือนเดิม เป็นคนๆเดิมที่รักกันและ ที่เคยรักกัน

     เพราะงั้น ผมงง จริงๆครับ กับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเรา 2 คน หรือไม่ก็อาจจะเกิดขึ้นกับคนรักของผมเพียงคนเดียวก็ได้ครับ

     เรื่องมีอยู่ว่า ผมกับแฟนใช้ชีวิตอยู่ด้ยกันมา 5 ปี อดๆอยากๆ มีทุกข์ มีสุข มาด้วยกันตลอด เรียกได้ว่าใช้ชีวิตเหมือนกับสามีภรรยากันเลยทีเดียว ขาดเพียงแต่ใบทะเบียน "สมรส" เท่านั้นล่ะครับ

     การกระทำของแฟนผมเท่าที่ผ่านมา เรียกได้คำเดียวครับว่า "คู่ชีวิต"

     เพราะอย่างที่บอก เธอร่วมทุกข์ ร่วมสุข กับผมมาตลอด

     แต่มาเมื่อปลายปีที่แล้ว (2553) เกิดอะไรขึ้นกับแฟนผมก็มิอาจจะทราบได้

     มันเล่นหนีหายไปเฉยๆ ทั้งๆที่อยู่ด้วยกันมาเกือบ 5 ปีแล้ว

     ผมโทรไปจึงได้รู้ว่าแอบไปเที่ยวกับเพื่อน ไม่ใช่แอบธรรมดานะครับ เขาแอบไปเที่ยวตั้งเดือนครึ่ง แหม แบบนี้คงเรียกแอบเที่ยวไม่ได้หรอกครับ เขาเรียกเที่ยวแบบหน้าด้านๆ มากกว่า

     และทุกครั้งที่เงินของแฟนผมหมด เธอก็จะโทรมาขอที่ผม ส่วนตัวผมก็ส่งให่เธอทุกครั้ง โดยไม่ขัดศัธทา (หลายๆคนบอกว่าผมโง่)

     เมือ่วันที่ 1มกราคม แฟนผมกลับมาและอยู่กับผมได้เพียง 7 วัน เธอก็ไปเที่ยวอีกโดยให้เหตผลว่า"พี่สาว(ไม่ใช่พี่สาวแท้ๆ)ขอร้องให้ไปเที่ยวเป้นเพื่อนแก"       ทั้งๆที่พี่สาว(ที่ไม่ใช่พี่แท้ๆ)ไปกับผัวของเขาน่ะหรือครับ    แหม....เหตผลแบบนี้ ควายยังไม่อณุญาติให้ไปเลยครับ

     แต่เผอิญผมดันโง่กว่าควายรึไงไม่ทราบ อณุญาติให้เมียไป

     และเหมือนเช่นเคย ทุกครั้งที่ เงินเขาหมดเขาจะโทรมาหาผม และให้ผมโอนเงินไปให้

     จริงๆแล้วผมไม่โง่หรอกนะครับ ผมรู้แล้วว่าแบบนี้มันหมายถึงอะไร และอนาคตผมกับเธอ มีแนวโน้นจะเป็นอบ่างไร

     แต่สิ่งที่บอกให้ผมทำแบบนั้น สิ่งที่บอกให้ผมทำดีกับเธอต่อไปก็คือ

     สิ่งที่เรียกว่า "ความรัก" และ "การร่วมทุกขร่วมสุข" ที่พวกเรา 2 คนเคยผ่านกันมาถึง 5 ปี

     ถึงมันจะไม่มากไม่นาน แต่คุณลองถามตัวเองซิว่า ถ้าหากคุณนอนเคียงคู่กันมาทุกคืน เป็นเวลา 5 ปี ผ่านชีวิตมาด้วยกัน ทุกข์มาด้วยกัน สุขมาดด้วยกัน มันก็เพียงพอที่จะเรียกคนๆนั้นที่เคียงข้างคุณได้ว่า "คนรัก" หรือ "คู่ชีวิต" แล้วนะครับ

     ตอนนี้ผมเพียงแค่ทำในแบบที่มนุษย์คนหนึ่งสมควรทำเท่านั้นคือการ "ทำในสิ่งที่ผมทำแล้วสบายใจ"

     หากแต่ถ้าทำดีขนาดนี้แล้ว เธอคนนั้นยังไม่เห็นคุณค่าและกลับมาอยู่เคียงข้างกับผมอีกครั้ง ผมคงคิดแล้วล่ะครับว่า


"เธอคนนั้นคงไม่ใช่มนุษย์"

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น